Einde bonnenquota, begin van …….. (deel 1)

Het stoppen van de bonnenquota lijkt door het optreden van minister Opstelten zelf, op een pennenstreek. Maar de betekenis van deze beslissing is groot en de gevolgen voor de politiewereld enorm. 

Begin jaren ’90 was ik als adviseur van een consultancybureau van faam en formaat betrokken bij het ondersteunen van agententeams van de KLPD (Driebergen) in het laten werken van dit systeem van bonnenquota. Toen met nog weinig ervaring.

Afgezien van die ervaring, leken agent en ik op een aantal punten sterk op elkaar.

Ik
Vanuit mijn consultancy-bureau had ik een target – er was altijd wel een gat tussen gerealiseerde en gewenste omzet – doel voor elke adviseur was dit gat te dichten – dat betekende geld verdienen bij klanten en er voor zorgen dat je dat bij een klant zo lang mogelijk kon blijven doen.

Agent
Vanuit de organisatie heeft hij met zijn team een target (aantal bonnen) – er was altijd wel ergens een gat tussen aantal uitgeschreven en gewenste aantal bonnen – agent krijgt opdracht dit gat te dichten – dat betekende dat hij zich toelegt op een bepaald soort overtredingen om een bepaald ‘bonnen-gat’ te dichten (gordels bijvoorbeeld).

Laat ik nog even verder gaan met de vergelijking en dan vooral als het gaat om de gevolgen.

Ik
Impliciet werd mij wel duidelijk gemaakt te geloven in dit systeem – dus, geen aandacht voor agenten die daar anders over dachten – het zou de continuïteit van de opdracht in gevaar brengen – ik ging voelen mijn vak kwijt te raken; zinvol adviseren en begeleiden.

Agent
Expliciet werd de agent duidelijk gemaakt te werken in dit systeem – dus, geen aandacht voor andere aspecten in situaties die je als agent dagelijks meemaakt – het zou het bereiken van de target-doelstellingen in gevaar brengen – de agent raakte wel zijn vak kwijt.

Geachte lezer, als u de toon van deze tekst juist aanvoelt, dan zult u begrijpen dat het filmpje waarmee ik deze column afsluit, niet bedoeld is om het werk van de politieagent in diskrediet te brengen of belachelijk te maken. In tegendeel. Het zou mooi zijn dat, als iedereen dit filmpje bekeken heeft, zal opmerken: “Ja, dat ging vroeger zo. Toen waren we zo met die bonnen en allerlei administraties bezig, dat we onvoldoende aandacht konden opbrengen wat een situatie nu juist vroeg”.

Als de agent in het filmpje mij herkent (“Verrek, die meneer Oskam ken ik, die heeft zich in de jaren ’90 bij ons zo druk gemaakt over die targets”), dan bied ik hem persoonlijk mijn excuses aan. En voor hem hoop ik dat het stoppen van de bonnenquota hem de weg vrijmaakt precies dat te doen wat een situatie vraagt (deel 2 van deze column gaat hierover).

(Het is een oud filmpje, maar zeker ook in dit perspectief, blijft hij amusant) 

Marc Oskam

Deze blog is ook op 24 januari geplaatst op Politie2.0
Interessant na de blog te lezen, de Vakmanschap Checklist

Organisaties en managers helpen